நிதர்சனம்

சமூக வலைதளத்திற்கு

அணிகின்ற

முகமூடி
கழற்றி எறிகிற நொடியில்
யதார்த்தத்தை 

எதிர்கொள்கிறார்
நித்தமும்
நிராயுதபாணியாய்...

ஹைக்கூ பிறந்த கதை

பட்டாம்பூச்சியை
பிறந்த நாளுக்காய்ப் பரிசளித்தேன்
ஹை.. என்று கூச்சலிட்டாய்

ஹை.க்..கூ!!!

அழகியல்

அண்ணன் அணிவித்த ஸ்வெட்டர்
அப்பா வாங்கித்தந்த அலைபேசி
அம்மா  போட்டுவிட்ட தங்க செயின்
அக்கா ஆசையாய் கொடுத்துவிடும் பாக்கெட் மணி
என்பதில் இருந்த ஆர்வமும் ஆசையும்
ஏனோ இருப்பதில்லை
எனக்கான சட்டையை
அறிவு ஜீவி அலைபேசியை
அழகியலான பைக்கை
நானே வாங்கிக் கொள்கிற போதும்...

இரங்கற்பா

முப்போகமே விளையுமே   மும்மாரி பொழியுமே 
எப்போதுமே  பசுமையே  விளைநிலங்கள் - இப்போதோ
சப்தமிட்டு விற்பனையே  மனைகளாக்கி  மாளிகையாய் 
தப்புவதும் கல்விக்கூடம் ஆம்

அவள்..

நான்

தவறவிட்ட

பேருந்தின்

முன்னிருக்கைப் பயணி.

நான்

எழுத  மறந்த

தொடர்கதையின்

முற்றுப்புள்ளி..

 

நெடுஞ்சாலை நாகரிகம்

கிழித்தெறியப் பட்ட  உடலும்,
முறுக்கி உடைக்கப்பட்ட எலும்பும்,
குருதி  தோய்ந்த சாலையும்,
இப்போதைப் போலவே
கடந்திருக்கிறேன்  
இதற்கும் முன்பும்
 
கண்ணீர் சிந்தவோ,
அஞ்சலி  செலுத்தவோ,
இடம்கொடா

வாகனங்களின்  வரவும், விரைவும்

சக்கர வியூகத்தில்
எந்திர முத்ததத்தில்

சாலையே சவக் காடாய்!
 
எல்லாமே நன்றுதான்
நீளும் நெடுஞ்சாலையில்,
வாழ்வெனும் பயணத்தில் 

நிற்க நிதானிக்க,
நேரமில்லை, மனமுமில்லை - யாருக்கும்

உடல்களை,
தவறுகளை,
தன்னுள் புதைத்து
மௌனமாகிறது
நெடுஞ்சாலை
மரணத்தின் நெடியுடனே..